Ísland Palestína

Á dögunum horfði ég á sjónvarpsþátt þar sem breskur sjónvarpsmaður fór um svæði í Palestínu og Ísrael. Þar hitti hann bæði stjórnmálamenn og almenna borgara. Um miðbik þáttarins kom tilsögunar lítil stelpa kannski 6 eða 7 ára. Viðtalið byrjaði ósköp venjulega. Stelpan kynnti sig ásamt bróður sínum sem sá um hana. Farið var heim til þeirra. Það var eina húsið sem stóð í götunni, búið var að rústa öllu. Stelpan dregur svo fram teikningu og sínir blaðamanninum. Þar var hún búinn að teikna móður sína, bræður. Við móður sína var stórt skeyti sem fór í höfuð hennar og við hlið hennar teiknaði hún bræður dána með blóð yfir allan líkamann. Hún teiknaði líka litla frænda sinn í fanginu á bróður sínum þar sem heili hans var að leka út. Seinna spurði fréttamaðurinn hvort hún myndi einhvern tíma hætta að vera sorgmædd. Þá sagði stelpan: "Þegar maður er búinn með tárin þá grætur maður í hjartanu".

 

http://www.youtube.com/watch?v=gRJwkcP-MfM

Kiljan var á dagskrá eftir þessum þætti þar sem Hákonar Aðalsteinssonar var minnst. Í framhaldi samdi ég ljóð:

Ísland Palestína

Þegar fólkið byltir sér

yfir brostnum vonum

Palestína grætur her

barna af dætrum, sonum

 

lítil telpa grætur í hjarta

tárin voru búin

maður stendur styggur að kvarta

féð fór í súginn

 

mömmu sína missti

skeytið var 1 pund

vona að hana listi

líf og gleði stund

byrðin verður þyngri en það sem á var lagt

hún grætur, grætur, grætur hvað sem verður sagt.